Gedachten tuimelen over elkaar heen
plakken zich vast als pek aan onzichtbare muren
vermengen zich met dromen
en houden mij wakker uit de slaap
Het ogenschijnlijk zinloze blijkt een zinvolle verschijning
en het zinvolle is ook maar weer een gedachte
die daaraan voorbij bewogen, oplost
in allerlei smaken van imperfectie en schoonheid
die allemaal geproefd mogen worden
Zo word ik regelmatig op de kop gezet
zakken leeggemaakt en alles er uitgeschud
om weer terug te keren tot stof
Wind, blaas het maar weg
en neem het mee zodat ik hier
zonder opsmuk overblijf
Marion, 21 t/m 25 februari 2024, stilteretraite.
