Eigenlijk begon de retraite al die ochtend
aan de koffietafel met de hovenier
hij kwam de half gesnoeide boom weer in balans brengen
zodat die niet om zou vallen
in de tijd
Deze man was geroepen
naar het land van God
zo vertelde hij
hij zou daar gaan helpen op het land
binnenkort…
“Waartoe voel ik mij geroepen?”
vroeg ik mij af…
de vraag die ik meenam
de stilte in
van het labyrint
Het is een frisse ochtend
met rijp op het gras en de haag
langs de paden
de zon verwarmt en geeft alles
een stralende gloed mee
Ik loop ook
door schaduwstukken heen
waar de omheining hoog
en de zon even onzichtbaar
lijkt te zijn
Ik word geroepen
in mijn ‘innerlijke tuin’
“Ga maar staan, in je midden”
hier kun je luisteren en
waarachtig zijn
Vele ganzen vliegen luidruchtig
boven mijn hoofd, cirkelen rond
in de magie van het moment
doet het mij stilstaan
in verwondering
De één-s-gezindheid
valt binnen
Al daar
Als ze al gakkend weer doorvliegen
vervliegen de kwetterende stemmetjes
in mijn hoofd
voor even
mij leeg en stil achterlatend
Het is goed toeven in mijn binnentuin…
Marion, 1 december 2024
Foto van Nicolas-Debray, Pixabay