Het geloof in het eigen lichaam, eigen kunnen en de intuïtie volgen, wordt meer dan ooit aangewakkerd in ons. Het is de bedoeling dat we steeds dichter onze kern durven ervaren en laten gaan wat hier niet meer mee resoneert. Het durven voelen van angst, boosheid, machteloosheid en verdriet is daarbij de uitnodiging. Er ruimte aangeven, zonder dat je het probeert te voeden of weg te vegen. Zo kan alles opkomen en ook weer gaan, zonder vast te pakken of mee te gaan in het ‘verhaal’. Werkelijk zien: er is een waarnemer in jou, die alles aanschouwt.
Ruimte
Als je dat beseft word je al niet meer helemaal meegenomen door gedachten, emoties en oordelen. Er is een diep weten van binnen dat ziet maar niet wordt opgeslokt door al het ‘verkeer’ in je hoofd. Als we het hoofd niet meer volgen, gedachten, emoties en conditioneringen waarnemen maar niet voeden, wat blijft er dan over? Word stil, wees open en observeer. Vanuit die ruimte kunnen impulsen ontstaan. Van daaruit komt waarheid naar buiten, worden we bewogen en weten we wat te doen.
Innerlijke stem
Al vroeg begint de conditionering in ons leven. Via de genen krijgen we dit van onze voorouders al mee in ons lichaam en DNA. We groeien op in een systeem dat ons vormt. Het systeem van gezin, opvoeding, familie, school, vrienden, cultuur en land. We krijgen regels, normen en waarden mee. We volgen veelal wat hoort, verwacht, verteld en opgelegd wordt. We conformeren ons bewust of onbewust naar deze maatstaven. Wie ben jij los van deze aannames en beperkingen? Is er geen natuurlijk gevoel in jou dat weet wat klopt? Een innerlijke stem die door de verwarring en angst heen van zich laat horen?
De weg naar binnen
Bedekt onder lagen van bescherming en aanpassing, ligt jouw essentie. Het wil weer herinnerd en erkend worden. De weg uit een wereld van twijfel, angst en ongenoegen is de weg naar binnen.
Het werkelijk voelen, in zachtheid alles benaderen en ruimte geven. De deur openzetten zoals je een gast zou verwelkomen en binnen zou laten. Zonder hem naar binnen te trekken of de deur voor zijn neus dicht te gooien.
Zoektocht
Ons lichaam is het voertuig van de ziel. Via dit voertuig kunnen we deze wereld ervaren. Ons bewustzijn is zoveel groter dan dat. Als we dat ten diepste erkennen en zijn, dan is er rust en doen de omstandigheden er eigenlijk niet meer toe. We zijn vaak op zoek naar plezier, afleiding, liefde of veiligheid. We zoeken het in de wereld om ons heen. Maar merk je ook dat we het niet vast kunnen houden? Dat er wellicht ook angst is om het te verliezen? Dat er verveling optreedt nadat we iets bereikt hebben of dat het al weer gewoon voelt?
Moeiteloos
Wat we werkelijk zoeken is de vreugde en vrede van binnen die er altijd is, onafhankelijk van wat dan ook. Als we ons niet meer identificeren met gedachten, met het gecreëerde beeld van onszelf en maskers laten los, dan kan onze essentie vanzelf zichtbaar worden en naar buiten schijnen. Dan ben je, moeiteloos.
