Een ooievaar loopt met zijn lange poten over het gras. Ik ben net neergestreken in een park in Amsterdam met het avondmaal op mijn schoot. Mijn eerste cursusdag heb ik achter de rug en ik laat alles even rustig bezinken.
Ooievaarsnest
De volgende dag valt mijn oog pas op het ooievaarsnest, dat boven het speeltuintje uittorent, recht voor mijn neus. Ik moet nog eens goed kijken of ik daar twee bewegende ooievaars zie hoog in de lucht maar mijn ogen bevestigen dat het om twee beelden gaat.
Angst om mijzelf te verliezen
De derde dag bij het intuïtief systemisch coachen stel ik mijn verlangen op: Een diepe liefdevolle relatie met mijn toekomstige partner. Tegelijkertijd wordt ook de angst voelbaar om mij ten diepste te verbinden met een man. Moeder en oma komen erbij in de opstelling. Ik word mij bewust van verdriet en een gebrek aan verbinding en een verborgen geheim in de vrouwenlijn. We komen uit bij het ongeziene kind, zonder precies de details te weten. Het ongeziene kind krijgt zijn plek in het systeem en wordt zichtbaar. Het heeft direct een positieve uitwerking op de opstelling. Er is weer connectie voelbaar en de angst om mijzelf te verliezen in een relatie is verdwenen.
Het ongeziene kind
Die avond maak ik weer een wandeling door het park aan de overkant van de straat. Ik krijg een schok wanneer ik omhoog kijk naar het ooievaarsnest. Zie ik dat nou goed? Daar zie ik een ooievaar met jong in het nest. Geen standbeelden maar levende exemplaren. Ik zit verdwaasd naar boven te kijken en het moet even tot mij doordringen. Een gordijntje wordt voor mijn ogen weggeschoven en daar is plotseling de moeder met het ongeziene kind.
Bijzonder hoe deze ooievaars meededen in het opstellingsveld. Zoals ik die cursusdagen wel vaker verbaasd was over de synchroniciteit, hoe de natuur en de omgeving met ons samenwerkten. Als blokkades gezien worden, kan de levenskracht weer stromen en is er ruimte voor iets nieuws. Een nieuwe geboorte.
“Je ziet het pas als je het door hebt…”
(Johan Cruijff)
