Dat ik niet weet
wie ik ben,
wie ik werkelijk ben?
Geboren en verloren op deze aarde
in een zoektocht
ontstaan vanuit de leegte
vanuit gemis
niet wetend wat mijn moederland is
Als alle drukte
opvullend
maar niet meer vervullend
blijkt te zijn
Het verlangen te weten
voorbij boeken
wijsheid
niet bedacht, niet geleerd,
niet aangeleerd
Maar zo van binnenuit
naar buiten stroomt
en puur en direct
naar binnen
raakt
vanuit het hart gekomen
en aan-gekomen
Het is stil
en stilte spreekt
zoveel luider dan ieder bedacht
woord zou klinken
Als een vloeiende waterval
naar beneden kletterend
de intensiteit van rollende golven
op een gladgestreken strand
met hagelwit zand
en glibberige kwallen
en schelpen die geslepen worden
Het stroomt door
door alles heen
sluiers wegnemend
opgelost in het geheel
zo stralend nu en
altijd al geweest
als parelmoer
zo mooi
Dan begint mij iets te dagen…
Marion van der Krogt 7-11-23
