“Tijdens de lockdown is het begonnen, vertelt ze mij, dat ik meer begon te drinken”. Het is niet iets waar ze normaal openlijk over spreekt. Ook niet echt over haar gevoelens trouwens. “Wat denk je dat de aanleiding was, vraag ik haar, hoe voelde je je in die tijd?” Ze geeft aan dat ze leegte, eenzaamheid en verveling tegenkwam. Sociale contacten die wegvielen, activiteiten die niet doorgingen. “Alleen met mijzelf thuis, geen fijn gevoel, confronterend.” Glazen wijn hielpen wellicht om het te verzachten en nu is het een gewoontepatroon geworden waar ze eigenlijk weer vanaf wil.
Uitweg
Naast alcohol kunnen ook drugs, hard werken, eten, sex, gamen of het koopgedrag middelen zijn om onszelf af te leiden of te verdoven. Even weer een goed gevoel, ook al is het kortdurend, wat maakt dat we weg kunnen bij de pijnlijke sensaties.
Spiegel
De leegte en eenzaamheid vertalen we meestal als een gemis van mensen of materie om ons heen en willen we opvullen. Of we zijn zo druk dat er geen ruimte is om het bewust te worden en het toe te laten. Alles om er vanaf te komen en het niet te hoeven ervaren. De oorzaak plaatsen we vaak buiten ons. Maar de buitenwereld, middels ervaringen en gebeurtenissen, spiegelt het naar ons terug zodat we bewust mogen worden van onze innerlijke gesteldheid. Er ligt een diepere laag onder die gezien wil worden. Het gemis van verbinding met onszelf, wie we werkelijk zijn. Een verlangen om weer de eenheid te voelen, de verbinding met de bron, de natuur, de liefde waar we uit voort komen. Onafhankelijk van de omstandigheden. Het kan een bewust of onbewust verlangen zijn en het kan zelfs aanvoelen als heimwee omdat we het diep van binnen ergens ‘kennen’.
Verbinding
“Herken je dat gevoel van leegte van eerder misschien, van vroeger?” ga ik verder terwijl mijn handen op haar schouders rusten. In gedachten gaat ze terug in de tijd. “Ja, zegt ze dan, als kind. Bij ons in huis werden soms mensen opgevangen tijdens de oorlog en hun kinderen kregen meer aandacht dan ik. Ik voelde mij verloren en niet gezien. Op mijn dertiende ging ik naar kostschool en had heimwee. Door alleen met vakanties thuis te komen, was er ook een gebrek aan verbinding.”
Haar ogen beginnen vol te lopen met water bij deze realisatie. Niet gehuilde tranen mogen alsnog naar buiten en rollen over haar wangen. Ze durft dat gevoel toe te staan in alle kwetsbaarheid…
“Het voelt als een opluchting, geeft ze na een tijdje aan, het is lichter.”
Het kind in haar krijgt een stem en wordt met liefde gezien en dat is waar de heling begint.
Er is weer verbinding….
Meer weten…
